ศิลปินเขียนรูปใช้สีเป็นถนนสำหรับการเดินทาง คนตาบอดจินตนาการถึงสีที่อยากจะเห็น
ดอกไม้ได้สีมาจากอากาศ ดิน และน้ำ
หนุ่มสาวที่อยู่ในห้วงความรัก เขาบอกว่าเห็นโลกเป็นสีชมพู
แต่โลกวันนี้กำลังมืดมิดเป็นสีดำเพราะหัวใจของผู้คนแล้งไร้น้ำใจ
เมื่อมีโลกครั้งแรกๆ สีสันเป็นเช่นนี้เลยหรือเปล่านะ
และสมมุติว่าโลกมีแต่สีขาวดำ ใครบางคนถามว่าใจมนุษย์จะงดงามหรือตกต่ำลง
และเลือดจะไม่เป็นสีแดงอีกแล้วใช่ไหม
งานศพ-สีดำ งานแต่งงาน-สีขาว ธรรมชาติ-สีเขียว
วันอาทิตย์-สีแดง สงคราม-สีเลือด น้ำตาสีอะไร?
คนเราร้องไห้เสมอในยามทุกข์โศก และคนเศร้ามักมองไม่เห็นว่าสีใดๆ สวย
โลกมีการแสดงใหญ่เล็กมากมาย สีเป็นการแสดงอย่างหนึ่งของโลก
บางสีทำให้คนเรารัญจวน บางสีอิ่มไปด้วยความเศร้า
อีกบางสีผสมกันไปมาชวนให้รู้สึกว่าบ้าคลั่ง
สีคงอยู่เฉยๆ อารมณ์ต่างหากที่เดินทางเข้าไปหา...
ทุกอย่างเปลี่ยนสีเมื่อถึงเวลาอันสมควร
เส้นผมของคนเรามีสีขาวรออยู่ แสงแดดในแต่ละฤดูมีสีที่ไม่เท่ากัน
ความฝันของคนชรามีสีจืดชืดกว่าคนหนุ่มสาว
รุ้งกินน้ำอิ่มแล้วจึงมีสีทั้งเจ็ดอยู่ในตัว
คนในกรุงเทพฯ ชอบสีเขียวของไฟจราจรมากกว่าสีแดง
คนต่างจังหวัดชอบสีคล้ำๆ ของเมฆ
เพราะไม่นานฝนอาจตกลงมาเพื่อพลิกแผ่นดินให้ชุ่มฉ่ำ...
(เนื้อเรื่องบางตอนจากหนังสือมือสองเล่มนี้)
 |
| เรียงความ / ญามิลา |
ผู้เขียน : ญามิลา (วิรัตน์ โตอารีย์มิตร)
จำนวน : ๒๐๖ หน้า
ขนาด : ๑๖ หน้ายกธรรมดา
สำนักพิมพ์ : ไม้ไต่เขียน
พิมพ์ครั้งที่ : ๑
เดือนปีที่พิมพ์ : สิงหาคม ๒๕๔๔
ผมเห็นว่าเขาแฝงอุดมคติไว้ในประโยคที่แสร้งเสียดสี
เขาเร้นจรรยาบรรณไว้ในวลีที่ทำทีว่าเย้ยหยัน... (อาจินต์ ปัญจพรรค์)
"ญามิลา" ผมชอบนามปากกานี้ พอๆ กับสิ่งที่เขาเขียน เพราะเขาเขียนขึ้นจากสิ่งที่เขารู้สึกและสัมผัส
หรือเป็นการผสมผสานขึ้นระหว่างความเป็นจริงกับจินตนาการ จากบทเพลง บทกวี... (ชีวี ชีวา)
วิธีหยิบเอา 'ความ' มา 'เรียง' ของญามิลา มีจังหวะและน้ำเสียงเฉพาะตัว
คนอ่านหนังสือจะพบความนิ่งเนียนและลื่นไหลในเรียงความของเขา... (อธิคม คุณาวุฒิ)
.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น